درسهایی از قرآن موضوع: راه های مبارک شدن عید
تاریخ آغاز:1393/12/28
تاریخ پایان:1394/1/5
درسهایی از قرآن موضوع: راه های مبارک شدن عید
تاریخ آغاز:1393/12/28
تاریخ پایان:1394/1/5
درسهایی از قرآن موضوع: نماز، سدّی در برابر خطرات
تاریخ آغاز:1393/12/21
تاریخ پایان:1393/12/27
رمضان، ماه انس با قرآن
تاریخ پخش: 05/04/93
بسم الله الرحمن الرحیم
«الهی انطقنی بالهدی و الهمنی التقوی»
عزیزان بحث را زمانی گوش میدهند که در آستانهی رمضان 93 هستیم. ماه رمضان هم ماه قرآن است. مطالبی را میخواهم بگویم، به امید اینکه اگر خدا نظر کند لطف خدا شامل حال ما شود، موضوع تبلیغات ما قرآنی، نهجالبلاغهای و روایی شود و اگر هم بناست سخنرانی کنیم، حداقل یک آیه را توضیح بدهیم.
اول اینکه عظمت رمضان به روزه است یا قرآن؟ به قرآن. چون در قرآن داریم: «شَهْرُ رَمَضانَ الَّذی أُنْزِلَ فیهِ الْقُرْآن» (بقره/185) نمیگوید: «شَهْرُ رَمَضانَ الَّذی کتب علیکم الصیام». میگوید: ماه رمضانی که قرآن آمد. نمیگوید: ماه رمضانی که روزه آمد. پیداست که اهمیت رمضان به قرآن است. به ما هم گفتند: هروقت در فتنهها و اختلافات گیج شدید، از قرآن نور بگیرید. قرآن نور است و این نور خیلی برای ما مهم است.
1- قرآن و اهلبیت، اسباب نجات در ظلمات
در قرآن یک آیه داریم، این آیه را برای شما معنا کنم به نظرم برای شما شیرین باشد. میفرماید: «کَظُلُماتٍ» یعنی تاریکی، «فی بَحْرٍ» دریا، «لُجِّی» چرا گفته «کَظُلُماتٍ فی بَحْر» تاریکی در دریا با تاریکی در زمین فرق میکند. تاریکی در زمین فقط چراغ میخواهیم. تاریکی در دریا هم چراغ میخواهیم، هم کشتی میخواهیم. حالا با نورافکن در دریا نور انداختیم، باز کافی نیست. در دریا آدم هم نور میخواهد، هم کشتی میخواهد. لذا حدیث داریم «ان الحسین مصباح الهدی» امام حسین چراغ است. بعد میگوید: «و سفینة النجاة» سفینه نجات است. «کَظُلُماتٍ فی بَحْر» تاریکی در دریا نور کافی نیست، هم نور میخواهیم، هم کشتی. نور میخواهید، امام حسین، کشتی هم میخواهید امام حسین. «مصباح الهدی» یعنی امام حسین هم نور است، هم کشتی است.
اولیای خدا مردم را شفاعت میکنند، اما این شفاعت شامل حال همه نمیشود. قرآن میگوید: «فَما تَنْفَعُهُمْ شَفاعَةُ الشَّافِعینَ» (مدثر/48) شفاعت بود، اما شامل حال ما نشد. امام صادق فرمود: اگر کسی نماز را ضایع کند و سبک شمرد، ما شفاعتش را نمیکنیم. یک جایی میگویند: ما شفاعت نمیکنیم، اما راجع به قرآن حضرت امیر در نهجالبلاغه میفرماید: «شَافِعٌ مُشَفَّع» (شرحنهجالبلاغه/ج10/ص18) یعنی شفاعت قرآن حتمی است. شفاعت اهلبیت شاید کسی را گرفت و شاید کسی را نگرفت.
آیهای هست اخیراً نکاتی از این آیه به چشم من رسیده که من تقاضا میکنم این نکات را اگر کسی بنویسد، چیزهای مهمی در این آیه است. من سالها این آیه را خواندم و تفسیرش را هم نوشتم. اما برخورد نکردم که چه خبر است! آدم گاهی وقتها از کنار یک چیزی رد میشود فکر میکند این ساده است. یک پله است، بعد میبیند اوه! خیلی عمقش زیاد است.
قرآن و مدعیان دروغگو
تاریخ پخش: 29/03/93
بسم الله الرحمن الرحیم
«الهی انطقنی بالهدی و الهمنی التقوی»
بحثی امروز برای برخورد قرآن با مدعیان دروغگو داریم. آدمهایی هستند که میآیند میگویند: ما با امام زمان ملاقات داریم، به من الهام شده است، به من وحی شده است، نوری در قلب من چنین گفته است، از این حقهبازها! قرآن با این مدعیان دروغگو چه میکند. چون هر چیزی حق بود، باطلش هم پیدا میشود. وقتی پول ارزش داشت، پول قلابی هم پیدا میشود. هرچیزی که حقیقت بود، کنارش یک طلای بدلی هم درست میشود. موضوع بحث این است.
بسم الله الرحمن الرحیم، برخورد قرآن با مدعیان درغگو! سورهی انعام آیه 93، میگوید: افرادی هستند، میگویند: «أُوحِیَ إِلَی وَ لَمْ یُوحَ إِلَیْه»، افرادی هستند میگویند: به من وحی میشود. در حالی که دروغ میگویند «وَ لَمْ یُوحَ إِلَیْه شَیْء». هیچ چیزی به او وحی نمیشود. یا میگوید: «سَأُنْزِلُ مِثْلَ ما أَنْزَلَ اللَّه» (انعام/93) من نازل میکنم، «مِثْلَ ما أَنْزَلَ اللَّه» همانطور که خدا وحی میکند، من هم میتوانم قرآن را نازل کنم. خدا به اینها چه میگوید. سورهی انعام آیه 93 میگوید: «إِذِ الظَّالِمُونَ فی غَمَراتِ الْمَوْت» اینها ستمگرانی هستند که در لحظه جان دادن، «وَ الْمَلائِکَةُ باسِطُوا أَیْدیهِم» فرشتهها بالای سرشان میآیند، میگویند: «أَخْرِجُوا أَنْفُسَکُم ُالْیَوْمَ تُجْزَوْنَ عَذابَ الْهُونِ بِما کُنْتُمْ تَقُولُونَ عَلَى اللَّهِ غَیْرَ الْحَقِّ وَ کُنْتُمْ عَنْ آیاتِهِ تَسْتَکْبِرُونَ» اول اسم ظالم روی اینها گذاشته است. دوم گفته اینها بسیار بد جان میدهند. سوم میگوید: عذاب اینها عذاب هون است، یعنی عذاب خوار کننده است.
حضرت زینب(سلام الله علیها) اسوه استقامت
تاریخ پخش: 25/02/93
بسم الله الرحمن الرحیم
«الهی انطقنی بالهدی و الهمنی التقوی»
بینندگان عزیز بحث را شبی میبینند که شب وفات حضرت زینب(س) است. موضوع بحث ما قرآن است. چند آیه که در سخنرانیهای زینب کبری بوده، نوشتم برایتان بخوانم که هم قرآن باشد و هم یادی از این عزیز باشد.
یک آیه در قرآن داریم فکر میکنم بعضی از شما بدانید. «قالُوا رَبُّنَا اللَّهُ ثُمَّ اسْتَقامُوا» (فصلت/30) «الْحَمْدُ لِلَّه»حفظ هستید. کسانی که گفتند، «رَبُّنَا اللَّهُ» خدا، «ثُمَّ اسْتَقامُوا» پایش هم ایستادند. بالاترین استقامت برای زینب کبری است. اصلاً شکسته نشد. ما الآن سریع شکسته میشویم. الآن اگر من مسجد بروم، از یک ناودانی آب گل روی لباس من ریخت، میگویم: لباسهایم خراب شد، دیگر نمیشود مسجد برویم. برمیگردیم زنگ میزنیم الو! من امشب نمیآیم، نماز را فرادی بخوانید. یعنی یک خرده آب گل بنده را از نماز جماعت باز میدارد. چقدر این ضعیف است.
این
دختر خانم، خدا را قبول دارد، خدا را هم دوست دارد. اصلاً نمیشود خدا را
قبول نداشت. هرکس دربارهی خدا شک میکند، یک لحظه به خودش نگاه کند،
هان! من هستم؟ بله هستم. تو که هستی پس خدا هست. چون خودت که هستی، خودت
که خودت را نساختی. من اگر خودم، خودم را میساختم شاید طوری میساختم که
پیر نشوم، مریض نشوم، خوشگلتر شوم. پس: 1- من هستم. 2- خودم، خودم را
نساختم. 3- هر قدرتی مرا ساخته خداست.
ادامه مطلب