ارزش دانش و آداب دانش‌اندوزی(2)
تاریخ پخش: 27/12/94
بسم الله الرحمن الرحیم
«الهی انطقنی بالهدی و الهمنی التقوی»
خوب
آخرین شب جمعه‌ی سال 94 عزیزان پای تلویزیون هستند. پیشاپیش عید نوروز را
به شما تبریک می‌گویم. بحث ما در آستانه‌ی تعطیلات عید، جلسه‌ی قبل راجع به
معلم و شاگرد و تعطیلات و استفاده از وقت و این‌ها بود، امروز هم دنبال
آن‌ها را می‌گیریم. ده‌ها تذکر نوشته‌ام. دو موردش را در جلسه قبل گفتم. یک
حدیث داریم که هم استاد باید اهل باشد، هر استادی نه! هر شاگردی هم نه!
یعنی گزینش باید باشد. روایت می‌گوید: «اقْتَبِسُوهُ مِنْ أَهْلِه» اگر
درسی را یاد می‌گیرید، از استادی که لایق است یاد بگیرید. «وَ بَذْلَهُ
لِأَهْلِه» (مجموعة ورام، جلد2، ص176) استاد هم اگر حرف می‌زند، حرفش را
برای شاگردی بزند که این شاگرد ظرفیت و لیاقت داشته باشد. راجع به این صحبت
کردیم که در آموزش خجالت ممنوع است. گفتیم علمی ارزش دارد که به دیگران
بگوییم. علمی که فقط پژوهش و تحقیق و بایگانی باشد که یک مدرکی بگیریم،
ارزش ندارد. در اسلام فارغ التحصیل نداریم. هر ظرفی پر می‌شود ولی هیچ وقت
ظرف علم پر نمی‌شود. این‌ها حرف‌های گذشته بود. اما جلسه‌ی امروز. با یک
صلوات سراغ حرف نو می‌رویم.
برای دیدن ادامه مطلب اینجا را کلیک کنید