قرآن و فقرزدایی

 قرآن و فقرزدایی
تاریخ پخش:  03/11/92
بسم الله الرحمن الرحیم
«الهی انطقنی بالهدی و الهمنی التقوی»
در خدمت برادران و خواهرانی هستیم که در کمیته‌ی امداد زحمت می‌کشند. بحث ما درباره‌ی مبارزه با فقر است. قرآن و فقر زدایی، یک آیه را به عنوان درسهایی از قرآن تفسیر کنم و بعد هم مطالبی را خدمت شما بگویم.

قرآن یکجا می‌فرماید: «قُلْ إِنَّ رَبِّی یَبْسُطُ الرِّزْقَ لِمَنْ یَشاءُ مِنْ عِبادِهِ وَ یَقْدِرُ لَهُ» (سبأ/39) این آیه‌ی 39 سبأ است. اما در آیه‌ی 36 می‌فرماید: «قُلْ إِنَّ رَبِّی یَبْسُطُ الرِّزْقَ لِمَنْ یَشاءُ»، «عبادِهِ» نیست. «وَ یَقْدِرُ لَهُ» نیست. این «عِبادِهِ» و «لَهُ» در آیه‌ی اول است، در آیه‌ی دوم نیست. نکته‌اش چیست؟

آیه‌ی اول خطاب به مؤمنین است. آیه‌ی دوم خطاب به آدم‌های پولدار بی‌دین است. ترجمه‌اش هم روشن است. «قُلْ إِنَّ رَبِّی» بگو پروردگار من، «یَبْسُطُ الرِّزْقَ لِمَنْ یَشاءُ» برای هرکس بخواهد زندگی‌اش را در رفاه قرار می‌دهد. «مِنْ عِبادِهِ» اینها عباد خدا هستند، بنده‌ی خوب خدا هستند. بعد می‌گوید: «وَ یَقْدِرُ» یعنی می‌بندد، «یبسُطُ» باز می‌کند، بسط! برای هرکس بخواهد سفره را پهن می‌کند، برای هرکس بخواهد سفره را جمع می‌کند. منتهی اگر «عبادِهِ» باشد، «وَ یَقْدِرُ لَهُ» آنجا هم که جمع می‌کند «لَهُ» است یعنی به نفعش است، علیه‌اش نیست. اما آدم‌های بی‌دین را قرآن می‌گوید: خدا رزق می‌دهد. منتهی اینجا «عباد» نیست. «لَهُ» نیست! یعنی بر علیه‌اش است! یک خرده سنگین شد. شما فهمیدید. ولی حالا شاید نیاز باشد تکرار کنم.